Opublikowane przez
Maria Montessori była włoską lekarką zajmującą się edukacją dzieci w slumsach Rzymu. Jej sława wynikała z doskonałych metod nauczania i głębokiego wglądu w sposób, w jaki uczą się dzieci. Teoria nauczania którą stworzyła, spowodowała ruch edukacyjny nadal popularny w dzisiejszym świecie. Pierwsza szkoła, którą otworzyła w 1907 roku była częścią projektu wsparcia gminy skierowanego do dzieci żyjących w najbiedniejszych dzielnicach stolicy. Po tym jak odniosła sukces nowe szkoły jej projektu pojawiły się w Rzymie i Mediolanie, a następnie w innych krajach europejskich. W 1909 roku dr Montessori opublikowała swoją przełomową książkę pt. „Metoda nauczania Montessori”. W 1929 r. Dr Montessori i jej syn Mario, założyli Międzynarodowe Stowarzyszenie Montessori aby zarządzać swoimi placówkami oraz aby kształcić nauczycieli w duchu Montessori na całym świecie.
Badania Marii Montessori nad młodzieżą
Wczesne badania dr Montessori koncentrowały się na edukacji dzieci, a od lat dwudziestych XX wieku zajmowała się badaniami nad młodzieżą. Zauważyła, że dzieci na tym etapie rozwoju potrzebują pewnych działań, które pomogą im zrozumieć siebie i odnaleźć swoje miejsce w świecie. Po zakończeniu dwóch wojen światowych dr Montessori włączyła edukację na rzecz pokoju na świecie do swojego programu nauczania. Jeszcze przed śmiercią w 1952 roku planowała wyjechać z wykładami do Afryki, widząc, że kontynent afrykański jest podatnym gruntem dla rozwoju jej typu edukacji . Potem Mario został liderem ruchu Montessori, który trwał aż do jego śmierci 30 lat później. Jego dwoje dzieci, Mario Junior i Rneilde, nadal pełnią obowiązki przywódców ruchu Montessori. Renilde jest bardzo aktywnym trenerem, wykładowcą, jak również egzaminatorem. Pełnił funkcję prezesa placówek .
Pomysły i metody
Sto lat temu dr Maria Montessori opracowała metodę nauczania Montessori. Wg jej idei dzieci najlepiej uczą się dzięki swoim własnym wewnętrznym siłom napędowym. Potrzebują naturalnej wrodzonej ciekawości, aby zrozumieć otaczający je świat. Uważa, że naturalną ciekawość dziecka należy w pełni pielęgnować w fazie jego wzrostu, aby stawała się silniejsza a wtedy chęć uczenia się i poznawania będzie towarzyszyć dziecku przez całe życie. Środowisko lekcyjne Montessori jest zawsze starannie przygotowane, bogate w strukturę i porządek, pozwalając dzieciom uczyć się poprzez niezależną eksplorację i we własnym tempie. Aby pielęgnować ciekawość dzieci i wewnętrzne zainteresowanie nauką, filozofia Montessori obejmuje stosowanie specjalnie zaprojektowanych pomocy dydaktycznych, aby zachęcić najmłodszych do samodzielnego wybierania zajęć, które ich szczególnie interesują. Te pomoce dydaktyczne mają jasne kolory i mogą przyciągnąć uwagę uczniów. Każda pomoc dydaktyczna prowadzi ich do samodzielnego poprawiania się, gdy popełniają błędy, tak aby dzieci mogły czerpać satysfakcję z własnego rozwiązywania problemów. Te pomoce dydaktyczne wymagają koncentracji i myślenia z różnych stron aby wykonać zadanie, co znacznie poprawia ich umiejętności analityczne. Możliwość samodzielnego wyboru zajęć z półki dydaktycznej w klasie daje dzieciom poczucie niezależności. Pomoce dydaktyczne są przygotowywane przez nauczyciela i umieszczane na niskiej półce, a każdy podopieczny ma je w zasięgu ręki, może je zabrać i odstawić samodzielnie. Czas ćwiczeń z udziałem pomocy dydaktycznych również zależy od dziecka. W końcu staje się ono coraz bardziej bardziej niezależne, pewne siebie i pełne motywacji do nauki.