Opublikowane przezCykl artykułów pt. „Zrozumieć Montessori.”
Wychowanie przedszkolne w grupach wielowiekowych i wpływ takiego rozwiązania na rozwój dziecka. Autor Anna Papierzyńska – nauczyciel Montessori
„Kiedy przyjrzymy się dokładnie naturalnemu rozwojowi, możemy go opisać również jako stopniowe osiąganie coraz większej niezależności”.
„Chłonny umysł”, M. Montessori
Montessori mówiła o tym, że grupa przedszkolna powinna być jak najbardziej zbliżona do grupy rówieśniczej, którą dziecko może spotkać wychodząc na podwórko lub zbliżona do wielodzietnej rodziny. Grupa społeczna nie może być sztucznym tworem wykreowanym dla potrzeb edukacji, który w normalnych warunkach nigdy nie występuje. Według zasad pedagogiki Montessori tworzenie grup mieszanych wiekowo sprzyja zaistnieniu realnych sytuacji społecznych. Szczególną wartość widzi się w obecności najmłodszych dzieci w grupie, które uczą się od starszych kolegów. Starsze dzieci uczą się odpowiedzialności, a fakt, że dają dobry przykład młodszym staje się dla nich powodem do dumy. Młodsi zaś uczą się i naśladują starszych. Ogromne korzyści z bycia w takiej grupie mają najstarsze dzieci, które mogą być nauczycielami dla swoich młodszych kolegów. Praca w grupach wielowiekowych łagodzi i pomaga eliminować negatywne zachowania związane z rywalizacją, szczególnie wtedy, kiedy dzieci prezentują różny poziom umiejętności i dojrzałości.
W Przedszkolu EDUMONTESSORI młodsze dzieci mogą skorzystać z sytuacji, że wokół mają starszych kolegów czy koleżanki, którzy mogą być dla nich nauczycielami. Pozwala to zapewnić każdemu dziecku uczenie się w swoim tempie mimo, że nauczyciel jest odpowiedzialny za przygotowanie programu dla każdego z nich. W mieszanych wiekowo grupach dzieci zawsze potrafią odnaleźć kolegę, który pracuje na tym samym poziomie. Nauczyciele Montessori obserwują, że nowe dzieci dopiero co zaczynające swoją przygodę w grupie potrafią łatwo dostosować się do panujących w niej warunków głównie dlatego, że starsze dzieci są dla nich przykładem.
W edukacji Montessori, nauczyciel nie jest głównym elementem klasy czy grupy. Jest nim dziecko. Dzieci najwięcej i najlepiej uczą się od siebie nawzajem. Starsze dzieci doświadczyły już różnych prezentacji, jak używać danych materiałów oraz miały czas na indywidualną pracę z tymi materiałami. Dlatego stali się oni ‚ekspertami’ w danej dziedzinie.
Mieszane wiekowo grupy właściwie zapewniają więcej stabilności. Kiedy dzieci przebywają w tej samej grupie przez 3 lata tworzy się silna więź i poczucie życia w małej społeczności zarówno z kolegami jak i z nauczycielami. Zasady i działanie grupy pozostają niezmienne, kiedy dwie trzecie grupy powraca co roku. Starsze dzieci często pomagają młodszym w ich codziennych pracach. Mogą oni prezentować użycie różnych materiałów, sprawdzać jak zadanie zostało wykonane czy poprawić błędy. Są to dla starszych dzieci zadania wymagające, ponieważ pomagają ugruntować wiedzę. Mieszane wiekowo grupy funkcjonują jak rodzina, są dzieci , które tworza siebie i rozwijają swoje zainteresowania i dorośli, którzy są przewodnikami i swoim przykładem modelują zachowania w dgrupie. Nauczyciel w takiej grupie jest przewodnikiem, jest członkiem grupy, który ma więcej doświadczeń i chętnie dzieli się tym co wie z dziećmi.
Najważniejsze w takiej grupie są relacje. Dzieci nawiązuja najpierw relacje z dorosłymi, tak jak w rodzinie, a dopiero jak poczuja się bezpieczne w grupie mogą budować relacje z rówieśnikami. Nauczyciel pomaga rozwiązywać konflikty i jest z dziećmi w naturalny sposób, buduje kontakt z każdym dzieckiem i jest uważny na potrzeby dziecka.