3 fundamenty dobrej relacji z dzieckiem

 Wychowanie dziecka jest niełatwą pracą, podczas której  rodzice wiele się uczą często popełniając przy tym  błędy. W obecnych czasach rodzice są bardzo zapracowani, nie mając przy tym zbyt wiele czasu dla swoich pociech. Jednak chcą jednocześnie mieć ze swoimi dziećmi dobre relacje. Aby mieć dobre relacje z własnym dzieckiem, często wystarczy rozmowa oraz zastosowanie kilku zasad. Jednakże, jakie są podstawowe fundamenty dobrej relacji z dzieckiem?

Wg psychologów słuchanie dziecka to interesowanie się nim. Dlatego często, by poprawnie komunikować się z własnym dzieckiem, należy się nim po prostu zainteresować. Słuchanie własnego dziecka polega przede wszystkim na tym, iż rodzic pozwala dziecku mówić, nie przerywając oraz nie dopytując. Rodzic powinien uważnie słuchać, skupiając się tylko na tym co dziecko ma do powiedzenia. Opiekun powinien interesować się tym co dziecko ma do powiedzenia, dopytywać oraz drążyć temat.

Dziecko wyczuwa, kiedy rodzic słucha go nieuważnie. Nie wystarczy jednak, gdy rodzic słucha dziecka robiąc przy tym coś innego np: gotując obiad  i od czasu do czasu tylko kiwnie potwierdzająco głowa. Gdy dziecko mówi, a rodzic nie słucha uważnie to wtedy dziecko otrzymuje komunikat, iż to, co mówi nie nie jest  w ogóle dla rodzica istotne, a jego słowa nic nie znaczą. Wtedy dziecko może się zablokować, co w konsekwencji nierzadko następuje relacja dziecka głównie oparta na raportowaniu np: tego, co było w szkole.

Kluczem w budowaniu prawidłowej komunikacji jest mówienie o emocjach. Podczas komunikowania się z dzieckiem należy nazywać swoje uczucia i emocje wobec dziecka, z którym się rozmawia. Dzięki temu dziecko może odróżnić, jakie jego zachowania irytują, smucą czy złoszczą rodzica.

Rodzic powinien jasno zaznaczyć jakie wrażenia w nim wzbudza dane zachowanie dziecka. Nie chodzi tylko o krytykę wobec dziecka, lecz również o konstruktywne pochwały. Choć rodzice niestety najczęściej tylko krytykują.

Niestety wielu rodziców ma również problem z szanowaniem opinii oraz słów własnego dziecka. Dla wielu rodziców słowa ich dzieci brzmią nie tylko „głupio”, ale również infantylnie. Rodzice często poskreślają swoją dorosłość i znikomą wiedzę dziecka o życiu poprzez słowa w stylu „co wierz o życiu” albo „zrozumiesz jak będziesz starszy”.  Te komunikaty w kierunku dziecka w żaden sposób nie polepszają komunikacji z nim, lecz sprawiają, iż dziecko staje się upokorzone i w żaden sposób nie ma ochoty na dalszą rozmowę z rodzicami. Sytuacja ta może mieć także poważniejsze konsekwencje, jeśli będzie się coś działo to dziecko nic nie powie z obawy wyśmiania go przez rodzica.

Wielu rodziców zapomina o tym, iż dziecko jest tylko młodszym rozmówcą i należy go traktować z takim samym szacunkiem jak dorosłego rozmówcę. Rodzic powinien zawsze dostosować treść i formę rozmowy do dziecka np: delikatne zwrócenie uwagi dziecku, które wtrąca się do rozmowy. Dobra komunikacja z dzieckiem jest podstawowym fundamentem relacji rodzic- dziecko.