Wokół rodzicielstwa bliskości narosło wiele mitów i niejasności, choć jednocześnie cieszy się ogromną popularnością. Prawda jest taka, że sposób, na jakim bazuje ta metoda, znany jest od wieków i wiąże się z naturalną intuicją rodzicielską oraz potrzebami obojga.

 

Na czym dokładnie polega?

 

Opiekunowie postępujący w zgodzie z rodzicielstwem bliskości (RB) kierują się tymi wartościami:

  • reagowaniem na potrzeby dziecka, co oznacza, że wiedzą, kiedy mogą się na coś zgodzić, a kiedy odmówić,
  • czułym rodzicielstwem (responsywnością). Rodzic reaguje na sygnały wysyłane przez niemowlę, dlatego od wczesnego etapu życia uczy się potrzeb maluszka. Jednocześnie dziecko obserwuje (początkowo nieświadomie, potem już świadomie), że jego potrzeby są spełniane, dzięki czemu buduje ufną więź, uczy się komunikować to, co czuje, a także buduje swoją wartość (jako jednostki, która jest warta uwagi i zainteresowania),
  • towarzyszeniem dziecku.

 

Sześć filarów bliskości

 

1. Nawiązywanie więzi po narodzinach

Okres tuż po narodzinach dziecka jest czasem szczególnym, kiedy buduje się podstawy rodzicielskiej więzi. Zadaniem matki i dziecka jest zbudować bliskość, ponieważ niemowlę odczuwa taką naturalną potrzebę, a instynkt macierzyński sprzyja zaspokojeniu tej potrzeby. Oboje siebie potrzebują, a rodzicielka odpowiada opiekuńczością na sygnały wysyłane przez niemowlę.

 

2. Karmienie piersią

Stanowi moment pogłębiania bliskości i jednocześnie ułatwia matce odczytywanie sygnałów wysyłanych przez dziecko. Oprócz emocjonalnych czynników karmienie wyzwala też w organizmie karmiącej prolaktynę i oksytocynę, które wspomagają budowanie relacji i napływ rodzicielskich uczuć.

 

3. Noszenie dziecka

Jest kolejnym etapem pogłębiania fizycznej bliskości. Im bliżej są siebie dziecko i rodzic, tym łatwiej uczą się wzajemnych zachowań. Bliskość sprzyja też budowaniu zaufania, a noszone dziecko jest spokojniejsze, rzadziej marudzi, a także stymulowane jest do eksplorowania świata.

 

4. Spanie z dzieckiem

Wypracowanie metod zasypiania jest bardzo indywidualne, ale wspólny sen w okresie niemowlęcym i wczesnodziecięcym służy pogłębianiu więzi i uczy dziecko, że spoczynek jest czasem bezpiecznym i przyjemnym. Pozwala również szybko reagować na sygnały lękowe ze strony dziecka przez dotyk i bliskość.

 

5. Płacz jako metoda komunikacji

W rodzicielstwie bliskości wierzy się, że płacz jest wczesną metodą komunikacji, za pomocą której niemowlę informuje opiekunów o swoim dyskomforcie. W żadnym wypadku nie jest techniką manipulacyjną. Adekwatne reagowanie na płacz umożliwia budowanie zaufania i poczucia sprawczości w oczach rodziców i bezpieczeństwa u dziecka.

 

6. Równowaga

W trosce o zapewnienie dobra dziecku oraz spełnianiu jego potrzeb, kluczowa jest równowaga. W wychowaniu nie można zapomnieć o swoich potrzebach (zarówno matki, jak i ojca oddzielnie), a także ich jako małżeństwa.

 

Rodzicielstwo bliskości ma bardzo indywidualny przebieg i jest raczej oparte na instynkcie, a nie zbiorze klasycznych zasad i reguł, ponieważ jako ludzie pięknie się różnimy i nie da się wszystkiego zrównać do tych samych wzorców. Najważniejsza jest zatem otwartość na potrzeby dziecka i budowanie bliskości.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *